Gdy ktoś pisze opowiadanie: Była piękną kobietą. Miała duże, srebrne oczy, które mieniły się niczym księżyc w pełni na ciemnym, gwieździstym niebie. Jej brązowe włosy opadały na jej śnieżnobiałe ramiona, niczym fale słodkiej czekolady dodając tylko ciepła i uroku jej wizerunkowi. Jej ciało było szczupłe i zwinne. Niesamowite, że tak drobna osoba mogła wykazywać się na co dzień tak potężną siłą. Nie wspominając już o inteligencji równej doświadczeniu i wiedzy niejednego mędrca.
Gdy Mun pisze opowiadanie: Była brunetką i nie lubiła rosołu.
Też nie lubię rosołu.
OdpowiedzUsuń