"Witaj Loki", kłaniam się lekko. "Ciekawi mnie, jak to jest posiadać tak wielką moc, jaką Ty władasz? Co czujesz, wiedząc, że możesz zrobić niemal wszystko?" Z wyrazami szacunku i niemałego uwielbienia, /Iw

   Jak się czuję? Na początku to wspaniałe uczucie. Wy, śmiertelnicy, określacie to jako "być jak Bóg". A ja, będąc bogiem, czułem się jakbym był ponad wszystkich i wszytko, ponad cały wszechświat. Że nie ma niczego, co mogło by stanąć mi na drodze.

   Niestety myliłem się. Rzeczywiście, jestem potężny, ale wciąż mam pewne słabości - niektórych z nich nie mogę się pozbyć. Więc kiedy pierwszy raz napotkałem przeszkodę, której nie mogłem zaradzić, zacząłem się bać. Wiedziałem jaką moc posiadać, ale bałem się tego co spoczęło na moich barkach, a najbardziej przerażał mnie fakt, że mogłem zniszczyć samego siebie. Nie mówię tutaj o śmierci. Śmierć byłaby wybawieniem w porównaniu z tym co może się stać, kiedy tracisz kontrolę nad mocą jaką posiadasz. Nie panujesz nad własnymi emocjami, staczasz się, aby w końcu oszaleć. Tak się stało ze mną i tak się staje z każdym, kto nie ma świadomości, że wielka moc to wielka odpowiedzialność.

   Pozbierałem się. Nie do końca, nigdy nie można się pozbierać do końca po takim szoku. Za nic nie oddałbym mocy jaką teraz posiadam, chociaż czasem nachodzą mnie wątpliwości, jak każdego z resztą. Bo kiedy jesteś potężny, więcej osób skupia oczy na tobie, a ja żałuję, że nie pozostałem niewidoczny. Gdybym nie zachowywał się tak arogancko, a przede wszystkim nie obnosił się ze swoją mocą, całe moje życie potoczyłoby się inaczej. Mógłbym rządzić czymś więcej niż Ziemią i Asgardem.

   Oczywiście twe wyrazy szacunku i lojalności zostaną przeze mnie zapamiętane.